Πίσω στην εποχή που όλα ήταν τόσο απλά…
Την αίσθηση του ότι πετάς όταν πηδούσες από την κούνια
Το να σε βγάζουν μισοκοιμισμένο αγκαλιά από το αμάξι μετά από ένα ταξίδι
Τις πρώτες πεταλιές χωρίς βοηθητικές με το ποδήλατο σου
Το φρούριο από μαξιλάρια
Το να μιλάς μπροστά από το ανεμιστήρα για να ακουστείς σαν ρομπότ
Το να σου διαβάζουν παραμύθια ή ιστορίες
Τις μέρες που χιόνιζε
Το να μην έχεις καθόλου ευθύνες και υποχρεώσεις
Την σοβαρότητα με την οποία πίστευες πως το πάτωμα ήταν λάβα
Το να σε κάνουν αεροπλανάκι
Η χαρά του να ξοδεύεις ώρες στο δικό σου κόσμο, δημιουργώντας κάτι
Το να πιστεύεις πραγματικά στον Άγιο Βασίλη
Όταν έκλεινε το σχολείο για καλοκαίρι
Και φυσικά, το να περνάς όλο το απόγευμα σου απλά τρέχοντας και γελώντας
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.